Jakkolwiek źle to zabrzmi - nie słyszałem lepszych propagandowych songów. Dyktatorzy/tyrani mają to do siebie, że lubią siermiężne i przeraźliwie nudne kompozycje. A tutaj czuć... swobodę (o tak!). Nie tylko rozchodzi się o pogodę ducha (znów fatalnie to brzmi), ale o zamiłowanie do chwytliwych melodii, które jednocześnie są niezwykle niekonwencjonalne i tworzą swoisty prog-synth-pop. Być może najlepsza kompilacja z katalogu Sublime Frequencies.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz